قباله

قَبّاله (Kabbalah)
(در عبری به‌معنی «سنت») سنت فلسفی عرفانی و باطنی قدیم یهود که نزدیکی بسیار با عقاید همه‌خدایی (وحدت وجود) دارد؛ با این‌حال قرابتش با نوافلاطون‌گرایی بیشتر است. تألیف قبّالایی در میان قرون ۱۳ و ۱۶ به اوج رسید. تفکر امروزی یهود تا حدی بسیار آن را خرافات قرون وسطایی می‌خواند؛ اما در اندیشۀ حسیدیم اهمیت محوری دارد. از قدیم‌ترین اسناد قبّالا سِفْر یِصیرا (کتاب خلقت) است که به ربّی آکیبا ( ـ۱۲۰م) نسبت داده می‌شود. سند دیگر با نام زُهَر (کتاب نور) در حدود قرن ۱۳م به زبان آرامی نوشته شده است.

 

---