کبالت

کُبالْت (cobalt)
(برگرفته از واژه‌ای آلمانی به معنی روح شیطانی) عنصری فلزی، خاکستری‌رنگ، براق، سخت، بانماد Co، عدد اتمی ۲۷، و جرم اتمی نسبی ۵۸.۹۳۳. در کانه‌های بسیار، گاهی به صورت آزاد و گاهی در اجزای شهاب‌سنگ‌های فلزی یافت می‌شود. برای تولید آلیاژهای مغناطیسی، مقاوم در برابر فرسایش، و با استحکام بالا مصرف می‌شود. ترکیب‌هایش در مرکب‌ها، رنگ‌ها، و پوشش‌های جلادار به‌کار می‌روند. ایزوتوپ‌ Co-۶۰ پرتوزا، و نیم‌عمر آن ۵.۳ سال است. این ایزوتوپ به‌سبب تابش پرتو گاما در مقادیر انبوه تولید می‌شود و در پرتونگاری‌های صنعتی و تحقیقاتی و برای درمان سرطان به‌کار می‌رود. یئوری برانت (۱۶۹۴ـ‌۱۷۶۸)، شیمی‌دان سوئدی، در ۱۷۳۰ آن را نام‌گذاری کرد. وجه تسمیۀ آن این است که معدن‌چیان کانه آن را به‌سبب ایجاد اختلال در تولید مس بدیمن می‌دانستند.

---