امیر، محمد بن اسماعیل
امیر، محمد بن اسماعیل (کحلان 1687- صنعاء 1768) Muhammad ibn Isma'il Al-Ameer
عالم و مجتهد زیدی یمنی. همراه پدر در سال 1695 به صنعاء رفت و نزد مشهورترین عالمان صنعاء دانش آموخت. در سال 1710 به مکه کوچید و نزد علمای آن شهر، علم حدیث را فراگرفت. دو بار حج گزارد و با بسیاری از علما و شیوخ مکه دیدار کرد. امیر پس از تکمیل آموخته‌هایش در علوم دینی به صنعاء بازگشت و در جایگاه ریاست عالمان و امامت جمعه‌ی این شهر قرار گرفت. او بر اجتهاد و عمل بر اساس ادله و پرهیز از تقلید و کنار نهادن آرای فقهی فاقد دلیل پای می‌فشرد و از این رو به دلیل صراحت و اجتهادش محنت‌ها و مرارت‌ها کشید.
در ایام امارت مهدی عباس (در سال 1752) پس از آن که در خطبه‌ای نامی از امامان زیدیه (که معمولاً نامشان در خطبه‌ها برده می‌شد) نبرد، دستگیر و به مدت دو ماه زندانی شد. پس از خروج از زندان و در حالی که کسی دیگر عهده‌دار امامت جمعه‌ی صنعاء شده بود، به کار خود در تدریس و تألیف و فتوا بازگشت.
از جمله‌ی تالیفات پرشمار او: سبل السلام، شرح کتاب بلوغ المرام من ادلة الاحکام ابن حجر عسقلانی، منحة الغفار، توضیح الافکار ، شرح کتاب تنقیح الافکار محمد بن ابراهیم الوزیر، و التنویر در شرح الجامع الصغیر سیوطی.