عنسی، محیی الدین بن قاسم
العنسی، محیی‌الدین بن قاسم (1912- 1948م) Mohee Aldeen bin Ghaseem Al-Ansee
نظامی و مبارز یمنی. در سال 1923 به دانشکده‌ی نظامی صنعاء که ترک‌های عثمانی تأسیس کرده بودند راه یافت و در سال 1928 با رتبه‌ی ستوان یکم توپخانه فارغ‌التحصیل شد. زمانی که به دستور امام یحیی حمیدالدین مقرر شد نخستین گروه از دانشجویان نظامی به عراق اعزام شوند، سیف‌الدین عبدالله -وزیر معارف- محیی‌الدین را به عنوان سرپرست این گروه منصوب کرد. وی در سال‌های مأموریتش در بغداد همراه این گروه از دانشجویان یمنی شرایط سختی را گذراند و علاوه بر مدیریت این گروه، به عنوان مستمع آزاد در کلاس‌های دانشکده‌ی حقوق شرکت کرد و دانش و آگاهی حقوقی کسب نمود. در بازگشت به صنعاء همراه آن گروه با امام یحیی حمیدالدین دیدار کردند. عنسی پس از این دیدار متوجه شد که تحت مراقبت امنیتی شدیدی قرار گرفته است. به بغداد گریخت و در آنجا مورد استقبال قرار گرفت. پس از مدتی به مقامات عراق ابراز کرد که تمایل به بازگشت به یمن دارد. در این اثنا، امام یحیی نیز از مقامات عراق درخواست اعزام گروهی از استادان نظامی به یمن برای آموزش نظامیان کرده بود. مقامات عراقی از عنسی خواستند تا در قالب این هیأت نظامی به یمن برود و امام یحیی را نیز قانع کردند تا عنسی نیز در انجام این مأموریت سهیم شود و او پذیرفت. در سال 1939 این هیأت به یمن رفت و عنسی نیز به عنوان بازرس وزارت معارف یمن بر انجام مأموریت هیات نظارت داشت. وی در این دوره به فکر تأسیس مدارس متوسطه‌ی جدید در کشورش افتاد و توانست این الگوی آموزشی را که در دیگر کشورهای عربی پیاده شده بود، در یمن پیاده کند. در 1941م امام یحیی، از طرف این نظام جدید احساس خطر کرد؛ زیرا با ارتقای سطح فرهنگ، سر و صداهای اعتراض نسبت به سیاست‌های استبدادی و فلاکت‌بار وی بلند شده بود. از این رو دستور دستگیری و زندان کردن محیی‌الدین عنسی و شماری از همکاران و همفکران او را صادر نمود. عنسی، دو ماه را در زندان تبعیدگاه اهنوم گذراند و پس از آزادی به مصر گریخت و به آزادی‌خواهان یمنی پیوست که علیه نظام پادشاهی امام یحیی فعالیت می‌کردند.
عنسی در انقلاب 1948م که با کشته شدن امام یحیی آغاز شد شرکت کرد، اما پس از شکست این انقلاب، به دست نیروهای امام احمد دستگیر و سپس اعدام شد.