جودو
جودو (judo)
مرکب از دو واژۀ ژاپنی به‌معنی «طریق ملایم». نوعی کُشتی با ریشۀ ژاپنی. دو مبارز شلوار و پیراهن گشاد کمربندداری به تن می‌کنند تا به‌آسانی بتوان آن را در چنگ گرفت. تشک مربعی‌شکل از شدت ضربۀ سقوط می‌کاهد و هرگاه حریفی در موقعیت دردناکی گرفتار شود، با زدن کف دست بر روی تشک اعلام تسلیم می‌کند. رنگ کمربندها درجۀ مهارت را نشان می‌دهند: مبتدیان کمربند سفید دارند؛ بعد از آن کمربند زرد است؛ سپس نارنجی (دو درجه)؛ سبز (دو درجه)؛ آبی (دو درجه)؛ قهوه‌ای (دو درجه)؛ و سیاه (درجات دان[۱]، مرکب از دَه درجه که از دان یک تا دان پنج کمربند سیاه می‌بندند، از دان شش تا نُه کمربند قرمز و سفید، و دان دَه قرمز یک‌دست). جودو ورزشی است حاصل ترکیب شکل‌هایی از جوجیتسو[۲] که مهارت دفاع از خود و دفاع بدون اسلحۀ ژاپنی است و ابتدا نوعی هنر رزمی سرّی در میان سامورایی‌ها بوده است. در حال حاضر جودو در سراسر دنیا در نیروهای نظامی، پلیس و بسیاری از مدارس آموزش داده می‌شود و در ۱۹۶۴ به رشته‌های المپیک اضافه شد. اولین دورۀ مسابقات قهرمانی جهان این رشته برای مردان در ۱۹۵۶ و برای زنان در ۱۹۸۰ برگزار شد. در حال حاضر هر دو سال یک بار مسابقات قهرمانی آن برگزار می‌شود.