موزع

موزّع

شهری قدیمی در جنوب یمن. از شهرهای منطقه‌ی تهامه که هنوز آباد است. موزّع در شمال شرق شهر مخاء و جنوب غرب تعز قرار دارد. وجه تسمیه‌ی این شهر، نسبتش با موزّع بن عبد شمس بن وائل بن قطن، از نوادگان حمیر است. موزع پیش از اسلام رونق داشت و نقطه‌ی اتصال میان بندرگاه‌ها و دیگر شهرهای یمن بود. نام این شهر در کتیبه‌های قدیمی موزّا یاد شده است. موزع زادگاه عالمان و صوفیان پرآوازه‌ای است که از میان آنان می‌توان به محمد بن عبدالله بن علوان (صاحب کتاب تیسیر البیان فی احکام القرآن)، اسماعیل بن عبدالصمد موزعی (استاد جامع مظفری و مدرسه‌ی طاهریه تعز) و عبدالصمد بن اسماعیل موزعی (مورخ، قاضی و صاحب کتاب الاحسان فی دخول مملکه الیمن تحت عدالة آل عثمان) نام برد.

از کهن‌ترین بناهای تاریخی این شهر مسجدی است که حسین بن سلامه در پایان قرن چهارم هجری تأسیس کرد و مناره‌ی بلندی دارد. کاروانسرای فقیه کاشفری (در ساحل موزع) که در سال 705ق بنا شده و نخل‌های فراوانی دارد از دیگر بناهای قدیمی شهر است. زمین موزّع حاصل‌خیز است و در آن ذرت، کنجد، توتون، موز و مرکبات کشت می‌شود. در ساحل موزّع که با طول حدود 40 کیلومتر بر دریای سرخ کشیده شده صید ماهی رونق زیادی دارد.