جی، جان (۱۷۴۵ـ ۱۸۲۹)
جِی، جان (۱۷۴۵ـ ۱۸۲۹)(Jay, John)
دیپلمات و حقوق‌دان امریکایی. عضو کنگرۀ مهاجران[۱] (۱۷۷۴ـ۱۷۸۹) و رئیس کنگره در ۱۷۷۹. با بنجامین فرانکلین[۲] و جان اَدامز[۳] در مذاکرات پیمان پاریس[۴] (۱۷۸۳) که به انقلاب امریکا[۵] خاتمه داد شرکت کرد، جورج واشینگتن او را نخستین رئیس دیوان‌عالی امریکا کرد (۱۷۸۹). با امضای پیمان جِی[۶] با انگلستان (۱۷۹۵) از بروز جنگی دیگر جلوگیری کرد؛ او فرماندار نیویورک بود (۱۷۹۵ـ۱۸۰۱). جِی زادۀ نیویورک‌سیتی[۷] بود و در ۱۷۶۸ وکیل دعاوی شد. قانون اساسی ایالت نیویورک را تنظیم کرد (۱۷۷۷) و اولین رئیس دیوان‌عالی نیویورک شد (۱۷۷۸). سفیر امریکا در اسپانیا (۱۷۷۹ـ۱۷۸۲)، سپس وزیر امور خارجه در کنگرۀ مهاجران (۱۷۸۴ـ۱۷۸۹) و از حامیان سرسخت قانون اساسی فدرال بود. با اَلگزاندر همیلتون[۸] و جیمز مدیسون[۹] در نشریۀ روزنامۀ فدرالیست[۱۰] (۱۷۸۷ـ۱۷۸۸) همکاری و از تصویب قانون اساسی امریکا حمایت کرد.