جیانگ چینگ گویو
جیانگ چینگ گوئو (۱۹۱۰ـ۱۹۸۸)(Jiang Qing-guo)
دولتمرد تایوانی، پسر ارشد جیانگ جیه‌شی (جیانگ کای‌شک)[۱]، نخست‌وزیر (۱۹۷۲ـ۱۹۷۸)، و رئیس‌جمهوری تایوان (حک: ۱۹۷۸ـ۱۹۸۸). پس از آن که نیروهای گوئومین‌دانگ[۲] (کومین‌تانگ[۳]، ملیون) جیانگ کایْ‌شِک در ۱۹۴۹، درپی به‌قدرت‌رسیدن کمونیست‌ها در خاک اصلی چین، به تایوان گریختند، جیانگ چینگ‌گوئو به تقویت نیروهای امنیتی و اطلاعاتی پرداخت و جناح جوانان حزب حاکم گوئومین‌دانگ را تأسیس کرد. در ۱۹۷۲ نخست‌وزیر تایوان و، پس از مرگ پدرش در آوریل ۱۹۷۵، رهبر گوئومین‌دانگ و از ۱۹۷۸ رئیس کشور شد. جیانگ به اصلاحات نوین‌سازی اقتصادی، اجتماعی، و سیاسی پرداخت و در زمان ریاست جمهوری‌اش کشور به رشد سریع اقتصادی رسید و از کشورهای صادرکنندۀ معروف به «ببرهای اقتصادی» شد. فضای سیاسی کشور رفته‌رفته آزاد شد و «تایوانی‌شدن» گوئومین‌دانگ که از هنگام ورود جیانگ کای‌شک در ۱۹۴۹ به تایوان تا آن زمان تحت نفوذ چینی‌های «خاک اصلی» همراه او قرار داشت، آغاز گشت. برای نخستین‌بار یک حزب مخالف، حزب ترقی‌خواه دمکراتیک، اجازه یافت تا در انتخابات پارلمانی ۱۹۸۶ شرکت کند؛ حکومت نظامی، که از ۱۹۴۹ برقرار بود، در ۱۹۸۷ لغو شد و او با سفر افراد برای تجدید دیدار با خانواده‌های خود، در خاک اصلی چین که در تحت سلطۀ کمونیست‌ها بود، موافقت کرد. آهنگ آزادسازی سیاسی در زمان جانشین جیانگ، لی تنگ ـ هوئی[۴] سریع‌تر شد؛ لی در تایوان زاده شد. جیانگ دوازده سال در شوروی تحصیل کرد و در ۱۹۳۷ به چین بازگشت و دستیار پدر شد.