محاصره
محاصره (blockade)
جداسازی زمینی، دریایی یا هوایی از سوی یکی از طرف‌های متخاصم برای جلوگیری از هر گونه جابه‌جایی از آن محل یا به آن، به منظور مجبور کردن طرف دیگر به تسلیم بدون حمله یا برای تحقق اهداف سیاسی یا تحریم‌های اقتصادی (مانند محاصرۀ برلین[۱] در ۱۹۴۸ و محاصرۀ بنادر هواداران کنفدراسیون از سوی نیروهای هوادار اتحاد طی جنگ داخلی امریکا). در جریان جنگ جهانی اول آلمان کوشید با عملیات جنگی زیردریایی‌های خود انگلستان را محاصره کند، و انگلستان نیز متقابلاً سعی داشت که آلمان را در محاصره قرار دهد. در ۱۹۹۰، کشورهای عضو سازمان ملل در تلاش برای واداشتن عراق به عقب‌نشینی از خاک کویت توافق کردند که عراق را محاصره کنند، اما این راه حل جای خود را به جنگ علنی داد. در جنگ داخلی یوگسلاوی، صربستان از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ در محاصرۀ اقتصادی بین‌المللی قرار داشت و بوسنی نیز در فاصلۀ ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵ از سوی صرب‌ها در محاصره بود. به‌موجب حقوق بین‌الملل، هیچ کشوری حق اعلام محاصره ندارد مگر آن‌که قدرت اجرای آن را داشته باشد. در اعلامیۀ ۱۹۰۹ لندن[۲] مقرّر شده است که محاصره نباید به فراتر از سواحل و بنادر متعلق به دشمن یا تحت اشغال آن تسری یابد.