مردوخ

مَردوخ (Marduk)

مَردوخ

(یا: بعل مردوخ؛ مروداخ) در اساطیر آشور و بابِل، خدای دو سر آفتاب، خالق زمین و انسان‌ها و رابط آنان با پدرش، اِئا، خدای آب و حکمت. پدر نابو (نبوی کتاب مقدس) بود. در مقام خدای جنگ، مقدس شمرده می‌شد، فرمان‌های سرنوشت را در دست داشت و در جن‌گیری او را احضار می‌کردند. افسانۀ بابلی آفرینش با سرودی در ستایش او و القاب افتخارآمیزش پایان می‌یافت. پیروزی او بر تیامات، الهۀ شوراب ازلی و عالم جدید پس از آن، و ازدواجش با زارپانیتوم/سارپانیتو را در سال نو بابلی در اعتدال بهاری جشن می‌گرفتند؛ او را با سیّارۀ مشتری و همسرش را با زهره همانند می‌دانستند. مردوخ در آغاز خدای روشنایی بامدادان و آفتاب بهار بود و در حدود ۱۷۵۰پ‌م در دوران حکومت حمورابی، که پس از متحدساختن سرزمین‌های سفلا و علیای درۀ فرات بابل را پایتخت خود قرار داد، از عظمت و قدرت برخوردار شد. مردوخ، در مقام بعل بابل، واجد همۀ صفات خدایی انلیل شد که فرمانروای بارگاه آسمان و خدای طوفان، هوا و زمین بود.

---