چینگ های
چینگ‌های (Qinghai)
| چینگ های | |
|---|---|
| نام فارسی | چینگ های |
| نام های دیگر | تسینگ های؛ به مغولی: کوکو نور؛ به تبتی: آمدو |
| نام لاتین | Qinghai |
| کشور | چین |
| موقعیت | شمال غربی چین |
| مرکز | سینینگ |
| جمعیت | ۴,۴۴۸,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۷۲۱هزار |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید مواد معدنی، مواد شیمیایی، پرورش دام، نفت و تجهیزات پزشکی |
(یا: تسینگ‌های[۱]؛ به مغولی: کوکو نور[۲]؛ به تبتی: آمدو[۳]) استانی در شمال غربی چین، با ۷۲۱هزار کیلومتر مربع مساحت و ۴,۴۴۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). مرکز آن سینینگ[۴] است. صنایع آن عبارت‌اند از تولید مواد معدنی، مواد شیمیایی، پرورش دام، نفت، و تجهیزات پزشکی است. چینگ‌های در بخش شمالی فلات تبت[۵]، با نام فلات چینگ‌های‌ـ‌تبت[۶]، در چین قرار دارد. در مرکز استان، حوضۀ چایدام[۷]، قرار دارد، که ناحیه‌ای است با چندین دریاچۀ نمک[۸] و مانداب[۹]، در ارتفاع بین ۲,۵۰۰ تا ۳هزار متر از سطح دریا. رودهای چانگ‌جیانگ[۱۰]، هوانگ هو[۱۱]، و مکونگ[۱۲] از کوه‌های جنوبی چینگ‌های سرچشمه می‌گیرند. بخش عمدۀ استان بیابانی است و قبلاً خالی از سکنه بود. از لحاظ نژادی، استان چینگ‌های بسیار متنوع است. چینی‌های هان[۱۳] در اقلیت‌اند، و گسترده‌ترین گروه فرهنگی را تبتی[۱۴]ها، با حدود ۹۰۰هزار نفر که اکثراً به چوپانی اشتغال دارند، تشکیل می‌دهند. در این استان تعدادی قزاق[۱۵]، مغول، و هوئی[۱۶] (مسلمانان چینی) نیز زندگی می‌کنند. چینگ‌های در آغاز قرن ۱۸ ضمیمۀ چین و در ۱۹۲۸ به استانی مجزا تبدیل شد. این استان قرن‌ها بخشی از تبت بود. ملی‌گرایان تبت این استان را تحت حکومت استعماری تلقی می‌کنند. تبهکاران و زندانیان سیاسی را غالباً به اردوگاه‌های کار اجباری چینگ‌های تبعید می‌کردند.