ختا

خَتا (Cathay)

 

(یا: خَطا) نام قدیمی چین. اروپاییان در قرون وسطا چین را با این نام می‌شناختند. این نام برگرفته از نام قوم ختای (قراختای) است که در قرن ۱۰م جنوب شرقی مغولستان را ترک کردند. آنان بخشی از منچوری و شمال چین را فتح کردند و به مدت ۲۰۰ سال آن را در اختیار داشتند. تا زمان حکومت چنگیزخان (ح ۵۴۹ـ۶۲۴ق) مغولان چین شمالی را کتای، و چین جنوبی را منگی می‌نامیدند. روس‌ها هنوز هم چین را کتای می‌نامند. اولین‌بار مارکو پولو (۱۲۵۴ـ۱۳۲۴م) ختا را به اروپاییان معرفی کرد. توصیف او از این سرزمین، که فرهنگ و تکنولوژی‌ای پیشرفته‌تر از غرب آن زمان داشت، در سرتاسر اروپای قرون وسطا پیچید. به دنبال فروپاشی امپراتوری مغول در ۱۳۸۰م/۷۸۲ق تماس اروپاییان با چین قطع شد، اما افسانه‌های مربوط به شهر همچنان باقی ماند. اروپاییان نمی‌دانستند که چین و ختای یک منطقه‌اند. بنتو دِ گوئیش، مبلغ مسیحی پرتغالی، نخستین فرد اروپایی بود که دریافت ختا همان چین است.

---