خیناسترا، آلبرتو اواریستو (۱۹۱۶ـ۱۹۸۳)
خیناسْتِرا، آلبِرْتو اِواریسْتو (۱۹۱۶ـ۱۹۸۳)(Ginastera, Alberto Evaristo)
| آلبرتو اواریستو خیناسترا Alberto Evaristo Ginastera | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۶م |
| درگذشت | ۱۹۸۳م |
| ملیت | آرژانتینی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کنسرواتوار ملی بوینوس آیرس (زیرنظر آتوس پالما) |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | صحنه های باله های پانامبی (۱۹۴۰)، استانسیا (۱۹۴۱) |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز آرژانتینی. آثار نخستین او، ازجمله پَمپه‌آنا شمارۀ ۳[۱] (۱۹۵۴)، بیشتر سبکی ملی‌گرایانه دارد، اما پس از ۱۹۵۸ به تکنیک‌های امروزین سریال‌سازی، ریتم‌های شانسی (← موسیقی_تصادفی)، و استفاده از کسرپرده‌ها روآورد. شهرتش بیش از همه به‌سبب اپراهایش است، که سبک ملی‌گرایانه نخستین او را کنار می‌زنند تا تکنیک‌های آتونال پیشرفته‌تر را جانشین آن سازند، که ازجمله آن‌هاست: دون رودریگو[۲] (۱۹۶۴)، بومارتسو[۳] (۱۹۶۷)، و بئاتریس چِنچی[۴] (۱۹۷۱). خیناسْتِرا در کنسرواتوار ملی بوئنوس آیرس[۵] زیرنظر آتوس پالما[۶] تحصیل کرد و در ۱۹۳۸ فارغ‌التحصیل شد. از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۷ به امریکا سفر کرد و از ۱۹۴۸ در بوئنوس آیرس به‌تدریس پرداخت، و از ۱۹۶۳ مدیریت مرکز مطالعات عالی موسیقایی[۷] را برعهده گرفت. پس از توقیف بومارتسو به‌دلیل صحنه‌های به اصطلاح زشت و قبیحی که به بالۀ آن نسبت می‌دادند، بوئنوس آیرس را ترک و از ۱۹۶۸ در امریکا و از ۱۹۷۰ در اروپا زندگی کرد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌های باله‌های پانامبی[۸] (۱۹۴۰)، اِستانسیا[۹] (۱۹۴۱). ارکستری واریاسیون‌های کنچرتانته[۱۰] برای ارکستر (۱۹۵۳)، کنسرتو برای سازهای زهی[۱۱] (۱۹۶۵)، اتودهای سمفونیک[۱۲] (۱۹۶۷). موسیقی مجلسی سه کوآرتت زهی (۱۹۴۸، ۱۹۵۳، ۱۹۷۳)، سه سونات پیانو (۱۹۵۲، ۱۹۸۱، ۱۹۸۲).