درباری
دَرْباری (The Courtier)
کتابی از یک درباری ایتالیایی به نام بالداسّاره کاستیلیونه[۱] (۱۵۲۸). فضیلت‌های درباری آرمانی عصر رنسانس را توصیف می‌کند. کتاب درباری، که در قالب مکالمه‌ای میان درباریان و بانوان است، انسان درباری را نجیب‌زاده، سپاهی، دانشمند، و هنرشناس معرفی می‌کند و باید در همۀ زمینه‌ها انسانی بصیر، فرهیخته، سرآمد، و همواره بلندطبع، خوش‌سلیقه، و آزادمنش باشد. این کتاب خیلی زود به زبان‌های مختلف ترجمه شد؛ سر تامس هابی[۲] در ۱۵۶۲ آن را به انگلیسی ترجمه کرد و تأثیر عمیق و ماندگاری بر منش و رفتار اروپاییان گذاشت. کتاب درباری تصویری آرمانی از دربار اوربینو[۳] در زمان حکومت روشنگرانۀ دوک گوئیدبالدو دو مونتفلترو[۴] در ۱۵۰۸ تصویر می‌کند. این کتاب که در فاصله ۱۵۰۸ تا ۱۵۲۴ به‌تدریج نوشته و تکمیل شد، از الگویمکالمات افلاطون، فیلسوف یونانی، و رسالۀ خطیب[۵]، نوشتۀ سیسرون[۶]، خطیب رومی، پیروی می‌کند.