ناباکوف، ولادیمیر (۱۸۹۹ـ۱۹۷۷)
ناباکوف، ولادیمیر (۱۸۹۹ـ۱۹۷۷)(Nabokov,Vladimir)
| ولادیمیر ناباکوف Vladimir Nabokov | |
|---|---|
| زادروز |
1899 |
| درگذشت | 1977 |
| ملیت | امریکایی روس تبار |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | پروانه‌شناس |
| آثار | لولیتا، پنین، خنده در تاریکی |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
نویسندۀ امریکایی. روسیه، زادگاهش، را در ۱۹۱۷ ترک کرد و از دهۀ ۱۹۴۰ نوشتن آثارش را به انگلیسی آغاز کرد. اثر بسیار مشهور او، لولیتا[۱] (۱۹۵۵)، داستان عشق دیوانه‌وار هامبرتِ[۲] میان‌سال به دختری دوازده‌ساله است. آثار دیگر ناباکوف، که به‌سبب پیرنگ‌های استادانه و بازی با کلمات معروف‌اند، عبارت‌اند از خنده در تاریکی[۳] (۱۹۳۸)،زندگی واقعی سباستین نایت[۴] (۱۹۴۵)، پنین[۵] (۱۹۵۷)، و بیان خاطرات[۶] (۱۹۴۷) که زندگی‌نامه اوست. ناباکوف در سن‌پترزبورگ به‌دنیا آمد، از ۱۹۴۰ در امریکا سکونت کرد، و در ۱۹۴۵ شهروند آن‌جا شد. استاد ادبیات روسی در دانشگاه کورنل[۷] (۱۹۴۸ـ۱۹۵۹) بود و یوگنی آنگین[۸] اثر پوشکین را ترجمه و تفسیر کرد (۱۹۶۳). ناباکوف پروانه‌شناس[۹] (گردآورندۀ پروانه‌ها و شب‌پره‌ها) نیز بود که موضوع کتاب آتش بی‌رنگ[۱۰] (۱۹۶۲) اوست. اکثر آثار وی به فارسی ترجمه شده‌اند از جمله خنده در تاریکی و زندگی واقعی سباستین نایت با ترجمه‌ی امید نیک‌فرجام، پنین با ترجمه‌ی رضا رضایی و درس‌گفتارهایی درباره‌ی ادبیات اروپا با ترجمه‌ی فرزانه طاهری.