زرین دست، علی رضا (تبریز ۱۳۲۴ش - )
علیرضا زرین‌دست (تبریز ۱۳۲۴ش- )
| علیرضا زَرّین‌دَسْت | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز ۱۳۲۴ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلم‌بردار |
| آثار | خداحافظ رفیق (1350) و گزارش (1356) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌برداری از دوره‌های سیزدهم (برای فیلم پری) و سی و ششم جشنواره فیلم فجر (برای فیلم سرو زیر آب) |
فیلم‌بردار سینمای ایران. فیلم‌برداری مجموعۀ تلویزیونی دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۴)، تجربۀ کم‌نظیری بود که در ۳۰سالگی کسب کرد؛ حدود ۴۰۰هزار فوت نگاتیو رنگی مصرف کرد و با بهره‌گیری از دانشِ سینمایی ناصر تقوایی و نیز روان‌شناسی رنگ‌ها، کنتراست و تأثیر آنها را در ساختارِ فیلم آزمود. بعدها از قابلیت‌های نورپردازی در فیلم رنگی بیشتر استفاده کرد، از آن جمله‌اند: بازجویی یک جنایت (۱۳۶۳)، نقطۀ ضعف (۱۳۶۲)، و تصویر آخر (۱۳۶۵). در طلسم (۱۳۶۵)، به مقتضای ساختارِ فیلم از نورپردازیِ کلاسیک و اکسپرسیونیستی بهره برد، و در خارج از محدوده (۱۳۶۷)، حرکاتِ روان دوربین را به امتیاز فیلم تبدیل کرد. زرین‌دست پس از گذراندنِ سالِ دومِ ابتدایی به تهران آمد. به‌اتفاق امیر نادری، و به‌کمک برادرش محمد زرین‌دست، کارگردانی که در اواخر دهۀ ۱۳۴۰ از امریکا به ایران آمد، وارد سینما شد. از تجربه‌های به‌یادماندنی او در زمینۀ فیلم‌برداری است: خداحافظ رفیق (۱۳۵۰) و گزارش (۱۳۵۶).
زرین‌دست از دورۀ سیزدهم جشنواره فیلم فجر (برای فیلم پری) و از دورۀ سی و ششم همین جشنواره (برای فیلم سرو زیر آب) سیمرغ بلورین فیلم‌برداری دریافت کرده و همچنین برندۀ چندین نشان و جایزۀ دیگر از جشنواره‌های بین‌المللی و داخلی است. وی در تولید بیشتر از 70 فیلم سینمایی به عنوان مدیر فیلم‌برداری حضور داشته که از جملۀ آنها تعدادی از آثار عباس کیارستمی، محسن مخلملباف، مسعود کیمیایی، کیومرث پوراحمد و علیرضا داوودنژاد بوده است.