عکاسی فیلم و عکاسان سینمای ایران
عکاسی فیلم و عکاسان سینمای ایران
نخستین مرحلۀ آشنایی مخاطب با یک فیلم، با دیدن عکس‌های آن در مطبوعات یا ویترین سینما‌ها صورت می‌گیرد، و اولین ارزیابی دربارۀ موضوع فیلم انجام می‌شود. نخستین عکاس فیلم در ایران، رامبراند (احتمالاً نام آتلیه)، عکاسِ فیلم حاجی‌آقا، آکتر سینما (۱۳۱۲ش) و بعد از او مهدی انوش‌فر (فتو انوش‌فر)، برای فیلم‌های زندانی امیر (۱۳۲۷ش)، واریتۀ بهار (۱۳۲۸ش)، شرمسار (۱۳۲۹ش)، مستی عشق (۱۳۳۰)، شکار خانگی (۱۳۳۰) و دزد عشق (۱۳۳۱) است. نام‌های بعدی در دهۀ ۱۳۳۰ عبارت‌اند از فتو واهه (نام آتلیه)، شعبان نسیمیان، علی باقر‌زاده (مدیر فتو کارلو)، غلام‌حسین افشار (مدیر فتو تئاتر)، شکرالله رفیعی (مدیر عکاسی مهتاب)، عکاسی البرز، اصغر بیچاره (مدیر پرس فتو)، احمد افشار (فتو متروپل) و فتو یاس.
در دهۀ ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ در عنوان‌بندی فیلم‌ها، در کنار بسیاری از نام‌های فوق، اسامی رضا بانکی (فتو آرتیست)، علی عاطف‌خرم، عبدالله علی‌پور، فتو آس، فتو کسری، تقی جمالی، ایرج صادق‌پور، فتو ژرژ، محمد کامکار، جعفر اکبری، محمد بانکی، منوچهر جمالی‌پور، فتو شروین، هادی مشکوه، حسین ملکی، رضا مهاجر، امیر نادری، منصور نصیری، علی بانکی، کیومرث درم‌بخش، محمدرضا ذوالفقاری، فرهاد فرهادی و اکبر هیبتی بیشتر ثبت شده است،
مهم‌ترین عکاسان دهه‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۰ عبارت‌اند از محمد احمدی، اکبر اصفهانی، غوغا بیات، عزیز ساعتی، رضا رخشان، شاهرخ سخایی، میترا محاسنی، اردشیر شلیله، بهروز صادقی، امیر عابدی، محمد علیقلی‌زاده، مهرشاد کارخانی، علی نیک‌رفتار، هاشم عطار، شاپور پورامین، بهرام جلالی، مجید خمسه، شهاب‌الدین عادل، بابک برزویه، و احمد احمدی.