چهره پردازان سینمای ایران
چهره‌پردازان سینمای ایران
سیر شکل‌گیری رشتۀ چهره‌پردازی در سینمای ایران. چهره‌پردازی سینمای ایران را سه گروه در امتداد هم پیش بردند:
در دو دهۀ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ش آرایش و پیرایش بازیگران ـ به‌ویژه بازیگران زن ـ را خود آنان یا آرایشگاه‌های مخصوص‌شان انجام می‌دادند، و چهره‌پرداز، به‌جز در صحنه‌های درگیری و برای نشان دادن آثار جراحات بر سر و صورت بازیگر، حضور فعال و مؤثری نداشت. آنیسا، روحی، و آی بی اس از آرایشگا‌ه‌هایی بودند که بازیگران بیشتر برای آرایش و پیرایش مو و چهرۀ خود به آن‌جا مراجعه می‌کردند.
گروه دوم گریمورهای تماشاخانه‌های تهران بودند که افراط و اغراق در آرایش و پرداخت چهرۀ بازیگران ویژگی اصلی کار آنان بود. علی دلپذیر، فریدون دیهیم، حسین محسنی، ناصر لاله‌زاری، رضا هوشمند و صنعان کیانی نمایندگان فعال این جریان بودند.
جریان سوم را چهره‌پردازان تحصیل‌کرده‌ای به‌وجود آوردند که چهره‌پردازی را به‌شکل اصولی پایه‌ریزی کردند، کلاس‌های آموزشی تشکیل دادند، و حاصل کارشان را در این کلاس‌ها به‌شکل نظری و در پشت صحنۀ فیلم‌برداری به‌صورت عملی به علاقه‌مندان جوان این حرفه انتقال دادند. بیژن محتشم، مسعود ولدبیگی، عبدالله اسکندری، فرهنگ معیری، جلال‌الدین معیریان، مهری شیرازی و مهران روحانی شاخص‌ترین چهره‌پردازان این گروه‌اند، که حاصل کارشان در فیلم‌های داش آکل (۱۳۵۰)، گوزن‌ها (۱۳۵۴)، دستفروش (۱۳۶۵)، دلشدگان (۱۳۷۰)، تماس شیطانی (۱۳۷۲)، بلندی‌های صفر (۱۳۷۲) و روز واقعه (۱۳۷۳) بدیع و ماندگار است.