ینسن، یوهانس ویلهلم (۱۸۷۳ـ۱۹۵۰)
یِنْسِن، یوهانس ویلهِلم (۱۸۷۳ـ۱۹۵۰)(Jensen, Johannes Vilhelm)
رمان‌نویس، شاعر، و مقاله‌نویس دانمارکی. مهم‌ترین آثارش عبارت‌اند از داستان‌های کوتاهی از زندگیِ روستایی، که در داستان‌های هیمرلان[۱] (۱۸۹۸ـ۱۹۱۰) گردآوری شده است؛ رمان تاریخی درآمیخته با شعر و افسانه سقوط شاه[۲] (۱۹۰۰ـ۱۹۰۱)؛ مقالات و قصه‌هایی در اسطوره‌ها[۳] (۱۹۰۷ـ۱۹۴۴) و مجموعه‌ای از شش رمان با نام سفر دراز[۴] (۱۹۰۸ـ۱۹۲۲)، که توصیفی داروینی از تکامل انسان از دوران ماقبل تاریخ است. شعرهای ینسن پس از مرگش در مجموعه‌ای به نام اشعار[۵] (۱۹۵۲) گردآوری شده است. در ۱۹۴۴ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. ینسن در فارسو[۶]، واقع در ژوتلند[۷]، به‌دنیا آمد. پدرش دامپزشک بود و کودکی یوهانس در روستاها و در نزدیکی با طبیعت و حیوانات گذشت. و در ویبورگ[۸] فلسفه و پزشکی خواند. بسیار سفر کرد و بسیاری از کتاب‌ها و داستان‌هایش بر پایۀ سفرهای اوست. در توصیف طبیعت و مناظر بسیار چیره‌دست بود. خواهرش تیت ینسن[۹]، از پیشگامان فمینیسم و نویسنده‌ای پرآوازه بود.