سید عبدالله بهبهانی بوشهری
سید عبدالله بهبهانی بوشهری (بوشهر 1292- همان‌جا 1370ق)
(با نام کامل: سیدعبدالله بلادی بهبهانی بوشهری) از فقهاء، فضلاء، و مجتهدان فارس، و تأثیرگذار در مشروطه‌خواهی جنوب ایران (بوشهر).
او فرزند سید ابوالقاسم مجتهد، و از شاگردان آخوند خراسانی، سید کاظم یزدی و شریعت اصفهانی است.
سید عبدالله پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش، برای تحصیلات تکمیلی به نجف اشرف رفت و سال‌ها در نجف، تحصیل علوم دینی کرد و به مقام اجتهاد نایل شد. سپس به بوشهر بازگشت و به امور دینی و مسائل شرعی پرداخت. او علاوه بر مقام اجتهاد، به زبان و ادبیات عرب نیز تبحّر داشت.
سید عبدالله از آزادی‌خواهان و وطن‌دوستان و حافظان استقلال ایران بود. در جنگ بین‌الملل اول (1333-1338ق) که انگلیسی‌ها بوشهر را به تصرف خود درآوردند، او که ضد بیگانگان بود، از ترس دستگیر و تبعید شدن به هندوستان، از بوشهر گریخت و به شیراز رفت. او در آن شهر، همراه با دیگر وطنخواهان علیه بیگانگان متجاوز میجنگید. پس از اتمام جنگ و تخلیۀ بوشهر، به زادگاهش بازگشت و تا پایان عمرش، همان جا زندگی کرد.
سیدعبدالله بهبهانی بوشهری در 78 سالگی در بوشهر درگذشت.