نهمین دوره جشنواره فیلم فجر
نهمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر
دوره‌ی نهم جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم فجر. در بهمن سال ۱۳۶9 به دبیری سید محمد بهشتی شیرازی، توسط بنیاد سینمایی فارابی و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهران برگزار گردید.
برای اولین بار، در این دوره بخش رقابتی بین‌الملل با عنوان «مسابقه‌ی بین‌المللی فیلم‌های اول و دوم» راه‌اندازی شد که از میان داوران آن تنها داریوش مهرجویی به عنوان یک ایرانی حضور داشت. این تمهید مسوولین سبب شد که عنوان بین‌المللی بودن آن شکلی رسمی به خود بگیرد. واروژ کریم‌مسیحی با فیلم معمایی پرده‌ی آخر اعتبار خاصی به بخش مسابقه‌ی سینمای ایران بخشید و در سیزده رشته کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین شد که در هشت مورد از آن موفق عمل کرد. جنجالی‌ترین فیلم‌ساز این دوره‌ی جشنواره محسن مخملباف بود که با دو فیلم نوبت عاشقی و شب‌های زاینده‌رود سر و صدای زیادی به راه انداخت، به طوری که کار به اظهارنظر جناح‌های سیاسی کشیده شد و مخملباف به پشت کردن به آرمان‌هایش متهم شد. رسول ملاقلی‌پور هم با ساخت فیلم مجنون فیلم‌سازی در عرصه‌ی دفاع مقدس را رها کرد و به دل جامعه رفت و نظرات انتقادی و اجتماعی خود را بیان کرد. ضمن این‌که برای اولین بار فیلم عروس (بهروز افخمی) بحث عشق میان یک دختر و پسر را به نمایش گذاشت و دو ستاره (نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب) را به سینمای ایران معرفی کرد. علاوه بر این‌همه فیلم شهریار پارسی‌پور، نقش عشق، که در ادامه‌ی موج فیلم‌های عرفانی ساخته شده بود مورد توجه هیات داوران قرار گرفت. یدالله صمدی با فیلم آپارتمان شماره‌ی 13 یکی از بهترین فیلم‌های کمدی پس از انقلاب را در این دوره از جشنواره عرضه می‌کند و سیمرغ بلورین بهترین فیلم را کسب کرد. نگارش داستان آپارتمان شماره‌ی 13 حاصل همکاری مشترک حسن قلی‌زاده و علیرضا خمسه بود که اتفاقا جایزه‌ی بهترین فیلم‌نامه‌ی جشنواره را نیز به دست آورد و علاوه بر این علیرضا خمسه عهده‌دار نقش اصلی این فیلم سینمایی نیز بود. دو فیلم با یک بلیت (داریوش فرهنگ) هم دیپلم افتخار بهترین فیلم را از آن خود کرد. یکی از پدیده‌های این جشنواره سایه‌ی خیال (حسین دلیر) بود که توانست نظرات مثبت نویسندگان سینمایی را جلب کند و در بخش مسابقه‌ی بهترین فیلم‌های اول و دوم برنده‌ی سیمرغ بلورین شد. و نکته‌ی جالب این که حسین دلیر بعد از این اثر دیگر فیلمی نساخت.
جوایز (بخش اصلی)
سیمرغ بلورین بهترین فیلم: آپارتمان شماره ۱۳ (یدالله صمدی)
جایزه‌ی ویژه‌ی هیات داوران: نقش عشق (شهریار پارسی‌پور)
دیپلم افتخار برای بهترین فیلم: دو فیلم با یک بلیط (داریوش فرهنگ)
سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی: واروژ کریم مسیحی (پرده‌ی آخر)
دیپلم افتخار برای کارگردانی: بهروز افخمی (عروس)
سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامه: یدالله صمدی (آپارتمان شماره‌ی ۱۳)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد: مهدی هاشمی (دو فیلم با یک بلیط)
دیپلم افتخار برای بهترین بازیگر نقش اول مرد: حسین پناهی (سایه خیال)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن: فریماه فرجامی (پرده‌ی آخر)
سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌برداری: اصغر رفیعی جم (پرده‌ی آخر)
سیمرغ بلورین بهترین تدوین: محمدرضا مویینی (عروس)
سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن: بابک بیات (عروس)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد: سعید پورصمیمی (پرده‌ی آخر)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم زن: نیکو خردمند (پرده‌ی آخر)
سیمرغ بلورین بهترین طراح صحنه: حسن فارسی (پرده‌ی آخر)
سیمرغ بلورین بهترین چهره‌پردازی: مسعود ولدبیگی و مژده شمسایی (پرده‌ی آخر)
سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری و میکس: محسن روشن (چشم شیشه‌ای)
سیمرغ بلورین بهترین صدابرداری: پرویز آبنار (پرده‌ی آخر)
سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌های ویژه: ایرج تقی‌پور (سایه‌ی خیال)