سهراب دیبا
سهراب دیبا (تبریز 1278- 1326)
از افسران ارتش شاهنشاهی و از بازماندگان رجال متنفذ قاجاری در آذربایجان، فرزند مهدی خان آذری (شعاع الدوله)، و برادرزادهٔ میرزا محمود خان علاءالملک طباطبایی دیبا (از رجال متنفذ عصر قاجار). او اهل تبریز و از محله ششگلان آن شهر، و از خانواده‌های سرشناس آذربایجان بود.پدرش، او را در دوازده سالگی - به همراه برادرش، بهرام دیبا- به مدرسۀ نظام سن پترزبورگ فرستاد تا به کسب آموزش های جدید نظامی بپردازد. او آن جا گرفتار انقلاب 1917 بلشویکی شد. چهار سال بعد و پس از انقلاب اکتبر و نیز اتمام تحصیلات نظامی اش، به کمک سفیر ایران توانست به فرانسه بگریزد. او همان‌جا دبیرستان را به پایان رساند و دیپلم متوسطۀ خود را گرفت. سپس تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتۀ حقوق آغاز کرد. او پس از اخذ مدرک لیسانس دانشکدۀ حقوق، به دانشکدۀ افسری سن سیر فرانسه وارد شد و پس از به پایان رساندن تحصیلاتش، به ایران بازگشت و در قسمت دادستانی لشکر تهران، به خدمت پرداخت. در نهایت، به استخدام ارتش رضاخان درآمد و مشاور حقوقی ارتش نوین ایران شد.
سهراب دیبا در فروردین ۱۳۱۶ش با فریده قطبی ازدواج کرد. حاصل ازدواج شان، دختری بود که در مهر ۱۳۱۷ش متولد شد و نامش را فرح گذاشتند. سهراب دیبا در 48 سالگی و هنگامی که دخترش فقط 9 سال داشت، بیمار شد و بر اثر ابتلا به سرطان معده درگذشت.
پس از مرگش، فریده قطبی و فرح به خانۀ برادر فریده، محمدعلی قطبی، منتقل شدند و و با خانوادۀ او زندگی کردند.