عدالت طبیعی
عدالت طبیعی natural justice
نظریه‌ای که به موجب آن، قانون و حقوق واجد کیفیتی ذاتی و طبیعی است که، به‌وضوح، بر اقدامات و تصمیمات خودسرانۀ دولت رجحان دارد. این نظریه تا حدود زیادی با مفهوم حاکمیت قانون پیوند دارد. برای تأمین عدالت طبیعی، به طورکلی چنین استدلال می‌شود که هیچ‌کس نباید قاضی ادعای خود باشد و در هر دعوی یا اختلاف، هر یک از طرفین از حق مسلم و غیرقابل انکار طرح و بیان نظرات و ادعای خود و نیز حق دفاع در برابر ادعا برخوردار است. این نظریه به لاتینی به قاعدۀ لزوم استماع استدلال[۱] طرف دیگر دعوی معروف است.
- ↑ audi alterem partem