بروکس، مل (۱۹۲۶)
| مل بروکس Mel Brooks | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۶ م |
| ملیت | آمریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان |
| آثار | فیلم ها: تهیه کننده ها؛ زین های شعله ور (۱۹۷۴)؛ دراکولا: مرده و محبوبش (۱۹۹۵) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | جایزه اسکار |
بروکْس، مِلْ (۱۹۲۶)(Brooks, Mel)
(نام اصلی: ملوین کامینسکی[۱]) کارگردان و کمدین امریکایی. فیلم‌های او به‌سبب اسلپ استیک (بزن بکوب)[۲] دیوانه‌وار و شوخی‌های لفظی‌اش شناخته شده‌اند. ازجملۀ فیلم‌های اوست: تهیه‌کننده‌ها[۳] (۱۹۶۸)، که جایزۀ اسکار بهترین فیلم‌نامه را دریافت کرد، زین‌های شعله‌ور[۴] (۱۹۷۴)، و دراکولا: مرده و محبوبش[۵](۱۹۹۵) بروکس نخست بازیگرِ کمدیِ کاباره و باشگاه‌های شبانه بود؛ با آلبوم مرد ۲۰۰۰ ساله[۶] (۱۹۶۰) به شهرت رسید و، پیش از آن‌که به سینما وارد شود، مدتی نویسندۀ تلویزیون بود. در ۲۰۰۱، نسخۀ موزیکال تهیه‌کننده‌ها را در برادوی[۷] بر روی صحنه آورد؛ این نمایش نامزد دریافت پانزده جایزۀ تونی[۸] شد، که برای یک نمایش بی‌سابقه بود، و با فروش ۳میلیون دلاری در یک روز به توفیق تجاری بی‌نظیری نیز دست یافت. از دیگر فیلم‌های اوست: فرانکنشتاین جوان[۹] (۱۹۷۵)، قسمت اولِ تاریخ جهان[۱۰] (۱۹۸۱)، بودن یا نبودن[۱۱] (۱۹۸۳)، و بوی گند زندگی[۱۲] (۱۹۹۱).