آملی

آمُلی
از گویش‌های مازندرانی مرکزی که قرابت زیادی با نوزی و کجوری دارد. در آملی گاهی /O/ به /i/ یا /e/ تبدیل می‌شود: angis «انگشت»، همخوان /r/ به صورت /y/ در میان واژه‌ها می‌آید: پیشوند فعلی b- بسیار رایج است: bautan «گفتن»، bayyan «شدن»، bax?tan برخی از واژگان آملی: nambe «نمی‌دانم»، tur-zi «سپیدار»، binj «برنج»، bel «دندان گراز» و alb «رعد».