اپرای پکن

اپرای‌ پکن‌        Peking Opera

(چینی: جینگ- جو) معروف‌ترین نوع نمایش منطقه‌ای در چین، که تاریخ آن به 1790 برمی‌گردد. صحنه‌پردازی سادۀ این نوع نمایش در تضاد با طراحی لباس، گریم، و بازیگری مفصل و پیچیدۀ آن قرار دارد. اپرای پکن از قسمت‌های گفت‌وگوی کلامی و آوازخوانی با همراهی ارکستر تشکیل می‌شود و مهم‌ترین سازهای آن «فیدل»های چینی، مثل اِرهو، و لوت زخمه‌ای پیپا هستند. در رپرتوآر این نوع نمایش بیش از 1000 موضوع وجود دارد که به دو دستۀ عمده تقسیم می‌شوند: ون (شهروندی) که داستان‌های عاشقانه یا مسائل اجتماعی را به تصویر می‌کشد؛ و وو، که شرح کارهای برجستۀ نظامی قهرمانان یا راهزنان است.