ساوه ای

ساوه‌ای

از گویش‌های مرکزی ایران که مردم شهرستان ساوه به آن سخن می‌گویند. صامت‌های ساوه‌‌ای همانند صامت‌های فارس است. مصوت‌های آن عبارت‌اند از: a e i o u و مصوت مرکب /ey/؛ /ew/ تبدلات آوایی در ساوه‌ای به قرار زیر است: رشتۀ ab به ew «خانه»، garon «گردن»، /a/ در واژه‌های بسیط که دو صامت پایانی دارند، در شکل مرکب آن واژه‌ها به صورت /e/ در می‌آ‎ید: kefgir «کفگیر»، dast «دَست». نشانۀ مصدری -en است: bamorden «مُردن» در boxorden «مُردن» hanjider‌ «خُرد کردن». پیشوندهای فعلی عبارت‌اند از: (ba-، be، bi-)، در boxorden «خوردن»، bisuxten «سوختن». استفاده از -inne پسوند اتصّاف (مثل -u تهرانی) در qahrinne «قهرو»، bewlinne «شاشو». پسوند -ak، در ساوه‌‌ای به -ey تبدیل می‌شود مانند؛ mardey «مردک»، dampoxtey «دَمپختک». برخی از واژگان ساو‌ه‌ای: xesil «گندم و جو نارس/قصیل»، surku [قس، لُری sirko] «هاون سنگی»، las «شل، فلج شده»، astel «استخر»، azgure «دهان دره»، tande «هسته» و tamarzo (آرزوی زیاد).