علی شمس الدین ( ـ۷۵۳ق)
علی شمس‌الدّین ( ـ۷۵۳ق)
ششمین حاکم سربداری خراسان (حک: ۷۴۹ـ۷۵۳ق). از مردم روستای چشم در ناحیۀ بیهق (سبزوار) بود و پس از خواجه فضل‌الله سربداری، که به‌علت درویش مسلکی از مقام امیر سربداری کناره گرفت، به حکومت نشست. به دانایی و کاردانی و شجاعت آوازه داشت و با رسیدن به قدرت، کار سربداران بار دیگر رونق گرفت و او رهبر واقعی سربداران به‌شمار میرفت. او با طغا تیمورخان صلح کرد و ولایاتی را که امیر وجیه‌الدین مسعود سربداری از او گرفته بود مسترد داشت. در بیهق به آبادی و ازمیان‌بردن فحشا و فساد همت گماشت و به تودۀ مردمی که در قلمرو سربداری زندگی می‌کردند رفاه و آسایش بخشید. شمس‌الدین، امیری سخت‌گیر بود و همه از او بیمناک بودند. یک‌بار فرمان داد تا ۵۰۰ تن از روسپیان را زنده در چاه افکندند. وی در حدود پنج سال بر بیشتر شهرهای خراسان حکومت کرد و سرانجام به‌سبب بدرفتاری، به‌‌دست حیدر قصاب، از کارگزاران خود کشته شد. نام وی در تواریخ «شمس‌الدین علی» نیز آمده است.