مکتب اصالت زیبایی شناسی

مکتب اصالت زیبایی‌شناسی

اصطلاحی است که ریشه در رویکرد کافت به هنر دارد و مدعی است که هنر دارای ماهیت و منشی خردخودپاینده و مستقل است و نباید با معیارهای غیرهنری مورد داوری قرار گیرد. از این‌رو ارزیابی هنر بر پایۀ معیارهای اخلاقی، سیاسی و یا اجتماعی مردود تلقی می‌شود. می‌توان شعار «هنر برای هنر» را صورت دیگری از این نظر به‌شمار آورد. در قرن نوزدهم تئوفیل گوتیه شعار هنر برای هنر را سرلوحۀ بحث‌ها و به‌طور کلی رویکرد خود به هنر و ادبیات قرار داد و گفت هرگاه هنر به ارزش‌هایی فراسوی زیبایی‌شناسی مدد رساند، اعتبار هنری‌اش از میان خواهد رفت. گفته می‌شود ویکتور کوزن اولین کسی است که این عبارت را به‌کار گرفت. این آموزه از سوی برخی اندیشمندان فرانسوی، آلمانی و انگلیسی رواج یافت و کسانی چون گوته و شیلر مدعی شدند که هنرمند نباید رهین منت هیچ کس و هیچ چیز جز هنر قرار گیرد. آن‌ها هنرمندانه زیستن و به خاطر هنر زندگی کردن را شعار خود قرار دادند. در انگلستان لیونل جانسون (1867ـ1902م). جورج مور (1811ـ1870)، آرتور سیمونز (1865ـ1945) و اسکار وایلد (1845ـ1900) در زمره مروجان این مکتب محسوب می‌شدند. در قلمرو هنر کلایوبل و راجر فرای در سایۀ وجهی فرمالیستی همین گرایش را دنبال کردند.

 

84010200