مهمان نامه بخارا

مِهمان‌نامِۀ بُخارا

(نیز: مهمانخانۀ بخارا؛ تاریخ پادشاهی محمد شیبانی)، تألیف فضل‌الله بن روزبهان خنجی اصفهانی، در 914-915ق. کتابی به فارسی، در تاریخ حکمرانی شیبک‌خان ازبک و مباحثی فقهی، که در بعضی سفرهای شیبک‌خان همراه وی بوده، این کتاب را به فرمان او، در گزارش رویدادهای چهارده ماه از دورۀ فرمانروایی او، در 54 مبحث، مشتمل بر 38 مبحث تاریخی و سیزده مبحث فقهی و دو مبحث در زندگی مؤلف و یک مبحث در خطبه و مقدمه، نوشته و رخدادهایی را که به چشم خود دیده، گزارش کرده است. این کتاب دربردارندۀ اطلاعاتی مفید دربارۀ اوضاع اجتماعی و فرهنگی و تاریخی، آیین‌ها و مراسم، معماری‌ها، بناها و حال و روز اهل ادب آن نواحی است و از متون مهم تاریخی اجتماعی ماوراءالنهر در سال‌های نخست قرن 10ق به‌شمار می‌رود. مهمان‌نامۀ بخارا به کوشش منوچهر ستوده در تهران (1356ش) و ترجمۀ روسی آن در مسکو (1976) به‌چاپ رسیده است.