ویلا، خیابان
ویلا، خیابان
حد فاصل خیابانهای انقلاب اسلامی و کریمخان زند در تهران. تا دهۀ 1330ش حومۀ شهر تهران بهشمار میرفت. در این دهه، با احداث خانههای مجلل ویلایی در آن، خیابانی بهوجود آمد که به ویلا شهرت یافت. نمونهای از آن ویلاها، نبش خیابان ورشو در مجاورت یک پارک به همین نام باقی است که به ظن قوی باغ اصلی عمارت بوده است و یک در آهنی آن را از کوچۀ مجاور جدا میکند. عمارت نمایی از آجر قرمز دارد و در اختیار شهرداری تهران است. پذیرشگاه مهران جمشید پارسایی از سال 1331ش نیز از جمله ساختمانهای قدیمی این خیابان است. سفارتخانههای مراکش، هلند، یوگسلاوی، اسپانیا و عربستان سعودی، ساختمان مرکزی حزب رستاخیز ملت ایران، همچنین خانۀ لطفعلی خان معدل شیرازی که محل تجمع و دیدار هنرمندان و ادیبان و شاعران بود و شبهای جمعه آخر هر ماه محفلی معروف به شبهای شیراز در آنجا تشکیل میشد، در خیابان ویلا بود. خیابان ویلا عمدتاً زرتشتینشین و ارمنینشین و مرکز شرکتهای مسافرتی هوایی و فروشگاههای صنایع دستی است. چندین ساختمان مهم دولتی متعلق به شرکت ملی نفت ایران، وزارت علوم و تحقیقات و فناوری و وزارت صنایع و معادن، همچنین ادارۀ کل ثبت احوال، جمعیت هلال احمر و سازمان انتقال خون ایران در خیابان ویلا احداث شدهاند. خلیفهگری و کلیسای سرکیس مقدس ارامنه، شرکت دادهپردازی ایران (آی بی ام سابق) و یک هتل بزرگ به نام هویزه (والدُرف سابق) نیز در خیابان ویلا قرار دارند. سفارت لبنان در خیابان ویلا است. تقاطعها و خیابانهای فرعی مهم آن را سمیه (ثریا سابق)، طالقانی (تخت جمشید سابق)، سپند، اراک و کوچه ثقۀالاسلام تشکیل میدهند. خیابان ویلا پس از انقلاب اسلامی ایران، خیابان دکتر نجاتاللهی خوانده شده است.