بهجت
بهجت
اصطلاح فلسفی (به‌معنی شادمانی و نیکبختی، شادی و سرور مادی). اشخاص بلندهمت شادی دیگران و شادی غیرمادی را بر نشاط مادی ترجیح می‌دهند. این واژه در اصطلاح عرفانی در ظهور حضرت ذات در مراتب اسماء اعتبار می‌گیرد؛ چرا که ابتهاج ذات بر ذات بالذات منجر به حرکت حُبیّه و درنتیجه موجب فیض اقدس و مقدّس می‌گردد.