تسع آیات

تِسْعَ آیات
به‌معنای ۹ نشانه (معجزه) و برگرفته از ۲ آیۀ قرآنی: «و به راستی که به موسی معجزات نه‌گانه روشنگری بخشیدم! از بنی‌اسرائیل بپرس آن‌گاه که [موسی] به نزدشان آمد و فرعون به او گفت ای موسی تو را جادوزده می‌دانم». (اسراء، ۱۰۱) و «و دستت را در گریبانت کن، تا سپید و درخشان و بدون هیچ بیماری [پیسی] بیرون آید [و] با معجزات ۹گانه به‌سوی فرعون و قومش [برو] که ایشان قومی نافرمانند». (نمل، ۱۲). ۹ معجزۀ موسی را مفسّران چنین گفته‌اند: ۱. عصا، ۲. ید بیضاء، ۳. جَراد (ملخ)، ۴. قُمَّل (شپش)، ۵. ضَفادِع (وزغ‌ها)، ۶. خون (باران خون)، ۷. شکافته شدن دریا، ۸. سنگ که با عصای موسی شکافت، ۹. کوه طور و معلق بودنش بر فراز اتراق‌گاه بنی‌اسرائیل، به‌نحوی که هر دم بیم فرو ریختن آن بر سرشان می‌رفت و در حکم نوعی تحدید الهی بود که به حالت «تعلیق» درآمده بود.