جارچوی، ابن حسن (1322ـ1904/1394ـ1973)
| ابن حسن جارچوی | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۴م |
| درگذشت | ۱۹۷۳م |
| ملیت | هندوستانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس تربیت مدرس از دانشگاه اسلامی علیگره |
| شغل و تخصص اصلی | مبارز سیاسی |
| فعالیت‌های مهم | تأسیس بخش مذهب تشیع در دانشگاه کراچی و اداره تحقیقات فرهنگی اسلامی کراچی |
| آثار | فلسفه آل محمد (ص) و جهانداری علی (ع) |
| گروه مقاله | علوم سیاسی |
جارچوی، ابن حسن (۱۳۲۲ـ۱۹۰۴/۱۳۹۴ـ۱۹۷۳)
از متفکران مبارز هندوستان و پاکستان. وی در جارچه بلوک هند به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را از دست داد و تحت سرپرستی پدربزرگ و شوهر خواهرش بزرگ شد. تحصیلاتش را در دانشگاه‌های مختلف تا سطوح متعدد ادامه داد و سرانجام با کسب لیسانس تربیت مدرس از دانشگاه اسلامی علیگره فارغ‌التحصیل شد. وی از ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ با سخنرانی‌های سیاسی و مهیج خود به شهرت رسید. از آن زمان تا ۱۹۵۱ به فعالیت‌های فرهنگی متنوعی چون تدریس، ریاست مدرسۀ عالی، امامت جماعت و عضویت در مجامع فرهنگی اشتغال داشت. وی مشکلات سیاسی ـ اجتماعی جامعه مسلمانان هند را از زاویه مکتب تشیع، تجزیه و تحلیل می‌کرد. همچنین منتقد شدید نهضت سوسیالیستی بود و آشکارا امرای مسلمان هند را مورد انتقاد قرار می‌داد. جارچوی، فعالیت حزبی خود را با «حزب مسلم لیک» آغاز و برای ایجاد پاکستان، سفرهای متعدد و تلاش فراوان کرد. پس از رویارویی با توطئه فرصت‌طلبان به لکهنو رفت، ولی آن‌جا را هم به دلیل مسلمان آزاری هندوها ترک و به کراچی نقل مکان کرد (۱۹۱۵). در پاکستان مسئولیت‌های متعددی را به عهده گرفت و منشأ خدمات دینی بزرگی چون تأسیس بخش مذهب تشیع در دانشگاه کراچی و اداره تحقیقات فرهنگی اسلامی کراچی شد. فلسفه آل محمد (ص) و جهانداری علی (ع) از آثار اوست.