معما (منطق)
معما (منطق)
(یا: برهان دو وجهی) عبارت است از وجهی استنتاج که دارای تأثیر خطابی عمیقی بوده و مقدمات آن از 2 قضیه فرضی و یک قضیه استثنایی تشکیل شده باشد و لذا نتیجه آن یا قضیه‌ای استثنایی باشد و یا قطعی برای مثال گفته‌اند وقتی عمر به ایران حمله کرد در مورد کتابخانه معروف این سرزمین حکم داد که یا مطابق احکام قرآن هستند و یا خلاف آن‌ها، اگر خلاف احکام قرآن باشند لذا کفرآمیز بوده و باید آن‌ها را سوزاند و اگر عین احکام قرآن باشند تکراری محسوب و در آن صورت وجود آن‌ها غیرضروری است.