بوریس اول
بوریسِ اول ( ـ۹۰۷م)(Boris I)
(نام تَعمیدی میخائیل و نام انگلیسی مایکل) خان بلغارستان (حک: ۸۵۲ـ۸۸۹م). در دورۀ زمامداری طولانی او مردم بلغارستان به دین مسیح گرویدند، و مراکز علمی اسلاو ـ بلغاری و آموزش و پرورش تأسیس شد. سیاست‌های فعال داخلی و خارجی بوریس نقش مهمی در شکل‌گیری قومیت یکپارچۀ بلغاری ایفا کرد و تأثیری مهم در تحولات آتی این سرزمین داشت. زمانی‌که بوریس جانشین پدرش شد، بلغارستان به یکی از بزرگ‌ترین کشورهای اروپایی تبدیل شده بود. بسیاری از قبایل اِسلاو در کنار پروتو ـ بلغاری[۱]ها، که ترک‌تبار بودند و از قرن ۷م در شبه‌جزیرۀ بالکان اقامت کرده بودند، در قلمرو این کشور می‌زیستند. پیش‌شرط اصلی تشکیل بلغارستان متحد، کنار گذاشتن اختلافات قومی و مذهبی بین اسلاوها و بلغارها بود. بوریس کلیسای بلغارستان را به نهادی مستقل تبدیل، و زبان لاتین را منسوخ و زبان اسلاو را زبان رسمی اعلام کرد. او در ۸۸۹م از سلطنت کناره گرفت و راهِب شد، اما این حق را برای خود محفوظ داشت که در امور حکومتی فعال باقی بماند. ولادیمیر[۲]، پسر ارشد و جانشین بوریس، سیاست‌های مذهبی پدرش را کنار گذاشت و بر ضد اسلاوها دست به شورش زد. اما بوریس به قدرت بازگشت و ولادیمیر را برکنار و او را نابینا کرد و پسر سوم خود سیمون[۳]، معروف به سیمون کبیر، را به جانشینی برگزید و خود رهبانیّت درپیش گرفت. سرانجام در پرسلاو[۴] درگذشت. کلیسای اُرتدوکس او را قدیس شناخته است. یادروزش ۱۵ مِه است.