سوبوزای اول

سوبوزای اول (۱۸۸۹ـ۱۹۸۲)(Sobhuza I)

پادشاه سوازی، که در هنگام مرگش دارای بیشترین مدت پادشاهی در جهان بود. از معدود حاکمان سنتی بود، که پس از دوران استعماری افریقا، قدرت سیاسی را مجدداً دراختیار گرفت. از دستاوردهای عمدۀ او کسب استقلال برای سوازیلند در ۱۹۶۸، بازپس گرفتن زمین‌ها از اروپاییان، و ایجاد اقتصادی پررونق است. به‌رغم حکومت خودکامه‌اش، محبوبیت داشت و رهبری محترم بود. سوبوزا را اندکی پس از تولد و در هنگام مرگ پدرش، شاه بونو، پادشاه ملت سوازی اعلام کردند. مادربزرگ او گوامیله نیابت سلطنت او را تا هنگام تاج‌گذاری‌اش در ۱۹۲۱ برعهده داشت. سوبوزا به نگون‌یاما (به ‌معنای شیر) نیز شهرت دارد.

 

---