بیست و یک درخواست
بیست‌ویک درخواست (Twenty-one demands)
اتمام حجت ژاپن به چین در ۱۸ ژانویۀ ۱۹۱۵. هدف ژاپن از این اقدام، تبدیل چین به سرزمین تحت قیومیت خود در صورت حل‌نکردن ۲۱ «مسئلۀ موجود» بود و، در پاسخ به آن، یوآن شی‌کای[۱] رئیس‌جمهور چین، با تمدید سلطۀ ژاپن در منچوری، شاندونگ[۲]، درۀ جانگ‌جیانگ[۳] و جنوب شرقی موافقت کرد، ولی با انتصاب مستشاران سیاسی و مالی ژاپنی برای دولت خود مخالفت ورزید. ژاپن توانسته بود نظر مساعد متفقین را در مورد اقدام خود با تصرف کیائوچو[۴]، مستعمرۀ آلمان، در نوامبر ۱۹۱۴ در خلال جنگ جهانی اول جلب کند. همچنین، جمهوری چین به‌سبب جنگ داخلی تضعیف شده بود. ژاپنی‌ها از این اوضاع بهره بردند و با انتشار درخواست‌ها تهدید به جنگ کردند. این اقدام ناخرسندی و خشم عمومی مردم چین را برانگیخت که در «جنبش چهارم مه» (۱۹۱۹) نمود یافت و نیز باعث نگرانی امریکا از توسعه‌طلبی ژاپن شد.