پان
پان (Pan)
(در یونانی به‌معنای همه) در اساطیر یونان، خدا۱ی رمه‌ها و احشام. به صورت مردی شاخ‌دار با گوش و پاهای سُم‌دار بز در حال نواختن نی چوپانان[۱] به تصویر کشیده شده و گفته می‌شود که خود او مخترع این ساز بوده است. بعدها او را تجسم طبیعت و نظم حاکم بر اشیا می‌دانستند. همتای فائونوس[۲] و سیلوانوس[۳] رومیان بود. بنا‌بر روایتی، پان پسر هِرمِس[۴]، پیام‌آور خدایان، بود. کوه‌ها و دره‌های آرکادیا[۵] را با شکارچیان یا در رأس پریان/نمف[۶]هایی رقصان با نوای نی او، زیر پا می‌گذاشت. مسافران از دیدن یکبارۀ او می‌ترسیدند. ریشۀ کلمۀ پانیک/هراس را همین امر دانسته‌اند. پس از آن که شایع شد بر فیدیپیدس[۷] ظاهر شده و قول مساعدت در جنگ بعدی، یعنی ماراتون[۸]، را به او داده است، آیین پرستش او در ۴۹۰پ‌م به آتن رسید.