نیل میلر
| نیل میلر (Neal Miller) | |
|---|---|
| زادروز |
میلواکی، ویسکانسین 1909م |
| درگذشت | هَمدِن، کونکتیکت 2002م |
| ملیت | امریکایی |
| نام‌های دیگر | نیل اِلگار میلر |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرک کارشناسی در 1931 از دانشگاه واشینگتن- مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه استنفورد در 1932- مدرک دکترا در 1935 در رشتۀ روانشناسی از دانشگاه ییل |
| شغل و تخصص اصلی | روان‌شناس تجربی |
| شغل و تخصص های دیگر | استاد دانشگاه |
| فعالیت‌های مهم | فعال در حوزه‌های مختلف و متنوعِ روانشناسی رفتاری و روانشناسی فیزیولوژیک، به خصوص پاسخ‌های هیجانی به رفتار- کار در پس‌خوراند زیستی |
| رشته | روانشناسی و روانپزشکی |
| پست تخصصی | رئیس انجمن علوم اعصاب، انجمن پس خوراند زیستی امریکا و آکادمی تحقیقات پزشکی رفتاری- استاد دانشگاه ییل-پژوهشگر علوم اجتماعی در انستیتوی روان‌کاوی در وین |
| خویشاوندان سرشناس | ایروینگ میلر (پدر، در مقام رئیس دپارتمان آموزش و روانشناسی در دانشگاه واشینگتن غربی) |
| جوایز و افتخارات | کسب جایزۀ پژوهشگر جدید از آکادمی تحقیقات پزشکی رفتاری و جایزه‌ای برای سخنرانی‌های ممتاز از انجمن روانشناسی امریکا- دریافت مدال ملی علوم از پرزیدنت جانسون در 1964- در رتبۀ 8 برترین و مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم-از جمله نخستین دانشمندانی که روی موش‌ها تحقیق کرد |
نیل میلر (1909-2002) (Neal Miller)
(با نام کامل: نیل اِلگار میلر[۱]) روان‌شناس تجربی[۲] اهل امریکا. میلر به عنوان مردی پر انرژی با علایق مختلف- از جمله فیزیک، زیست‌شناسی و تألیف- توصیف شده است. در واقع، او به حوزۀ روانشناسی وارد شد تا بتواند علایق مختلف خود را دنبال کند. به علت سابقۀ آموزشی که در علوم داشت، از سوی استادان و روان‌شناسان پیشرو در آن زمان ترغیب می‌شد که روی حوزه‌های مختلف و متنوعِ روانشناسی رفتاری[۳] و روانشناسی فیزیولوژیک[۴]، به خصوص پاسخ‌های هیجانی[۵] به رفتار، کار کند. کار میلر در روانشناسی با تحقیق دربارۀ "ترس به عنوان یک محرک آموخته شده و نقش آن در ناسازگاری" آغاز شد. کار در پزشکی رفتاری[۶]، او را به قابل توجه‌ترین کارش در پس خوراند زیستی[۷] سوق داد. او در طول زندگی‌اش، در دانشگاه ییل[۸]، دانشگاه راکفلر[۹] و کالج پزشکی دانشگاه کورنل[۱۰] سخنرانی کرد و یکی از جوان‌ترین اعضای انستیتوی روابط انسانی ییل[۱۱] بود. دستاوردهای او منجر به کسب جوایزی برایش شد: جایزۀ پژوهشگر جدید[۱۲] از آکادمی تحقیقات پزشکی رفتاری[۱۳] ؛ جایزه‌ای برای سخنرانی‌های ممتاز از انجمن روانشناسی امریکا[۱۴]؛ جایزۀ علمی انجمن روانشناسی امریکا در 1959؛ دریافت مدال ملی علوم[۱۵] از پرزیدنت جانسون[۱۶] در 1964 (او اولین روان‌شناس بود که این افتخار را کسب می‌کرد.) طبق بررسی صورت گرفته و منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روانشناسی امریکا در سال 2002، او در رتبۀ 8 برترین و مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم قرار گرفته است.
میلر در میلواکی[۱۷]، ویسکانسین[۱۸] متولد شد و در شمال غربی اقیانوس آرام رشد کرد. پدرش، ایروینگ میلر[۱۹]، در دانشگاه واشینگتن غربی[۲۰] به عنوان رئیس دپارتمان آموزش و روانشناسی[۲۱] کار می‌کرد. و شاید موقعیت شغلی پدرش او را به روانشناسی علاقه‌مند کرده باشد. میلر که در ابتدا برای کسب علوم کنجکاو بود، در 1931 وارد دانشگاه واشینگتن[۲۲] شد و مدرک کارشناسی خود را از آن دانشگاه گرفت. پس از آن، در دانشگاه استنفورد[۲۳] به تحصیل ادامه داد و در 1932. مدرک کارشناسی ارشدش را اخذ کرد. در استنفورد، او به عنوان دستیار پژوهشی، استادش والتر مایلز[۲۴] را در ایجاد انستیتوی روابط انسانی در دانشگاه ییل همراهی کرد. یکی دیگر از اساتیدش او را ترغیب کرد که بیش از پیش به مطالعۀ روان‌کاوی[۲۵] بپردازد. او نیز به توصیۀ استادش عمل کرد و در 1935، مدرک دکترایش را در رشتۀ روانشناسی از دانشگاه ییل گرفت. در همان سال و پیش از بازگشت به ییل به عنوان عضو هیئت علمی در 1936، او به مدت یک سال پژوهشگر علوم اجتماعی در انستیتوی روان‌کاوی در وین[۲۶] شد.
او 30 سال تمام در دانشگاه ییل ماند (1936-1966) و در 1950، به عنوان استاد آن دانشگاه منصوب شد. (منصبی که تا 1966 در اختیار داشت.) در 1966، شروع به تدریس در دانشگاه راکفلر کرد و در سال‌های اولیۀ دهۀ 1970، در کالج پزشکی دانشگاه کورنل به تدریس مشغول بود. در 1985، به عنوان دانشیار پژوهشی به ییل بازگشت. از 1960 تا 1961، به عنوان رئیس انجمن روانشناسی امریکا خدمت کرد. او همچنین رئیس انجمن علوم اعصاب[۲۷]، انجمن پس خوراند زیستی امریکا[۲۸] و آکادمی تحقیقات پزشکی رفتاری[۲۹] بوده است. میلر از جمله نخستین دانشمندانی بود که روی موش‌ها تحقیق کرد. او طی تحقیقاتش، با استفاده از برق یا مواد شیمیایی مغز موش‌ها را برای ایجاد احساساتی مانند گرسنگی یا اضطراب تحریک می‌کرد. همان تحقیقات نیز منجر به کارش در پس‌خوراند زیستی شد.
او در هَمدِن[۳۰]، کونکتیکت[۳۱] درگذشت (همسر اولش در 1997 فوت کرده بود.). حاصل دو ازدواجش، دو فرزند است.
منابع:
https://en.wikipedia.org/wiki/Neal_E._Miller
https://www.britannica.com/biography/Neal-E-Miller
https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Neal_E._Miller
https://www.aapb-biofeedback.com/doi/abs/10.5298/1081-5937-38.3.101
http://scihi.org/neil-elgar-miller-biofeedback/
- ↑ Neal Elgar Miller
- ↑ experimental psychologist
- ↑ behavioral psychology
- ↑ physiological psychology
- ↑ visceral responses
- ↑ behavioral medicine
- ↑ biofeedback
- ↑ Yale University
- ↑ Rockefeller University
- ↑ Cornell University Medical College
- ↑ Yale's Institute of Human Relations
- ↑ New Investigator Award
- ↑ Academy of Behavioral Medicine Research
- ↑ (American Psychological Association (APA
- ↑ National Medal of Science
- ↑ President Johnson
- ↑ Milwaukee
- ↑ Wisconsin
- ↑ Irving Miller
- ↑ Western Washington University
- ↑ Chair of the Department of Education and Psychology
- ↑ University of Washington
- ↑ Stanford University
- ↑ Walter Miles
- ↑ psychoanalysis
- ↑ Vienna
- ↑ Society for Neurosciences
- ↑ Biofeedback Society of America
- ↑ Academy of Behavioral Medicine Research
- ↑ Hamden
- ↑ Connecticut