هیروشی سوگیموتو
Hiroshi Sugimoto
(1948)
| هیروشی سوگیموتو Hirsoshi Sugimoto | |
|---|---|
| زادروز |
1948 |
| ملیت | ژاپنی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرهای زیبا از کالج طراحی پاسادنا |
| شغل و تخصص اصلی | عکاس |
| شغل و تخصص های دیگر | معمار |
| آثار | دایوراماها، پرتره‌ها |
| گروه مقاله | عکاسی |
عکاس و معمار ژاپنی. اگرچه در حوزه‌ی معماری نیز نامی شناخته شده است، بیش از هر چیز به سبب عکس‌های نوآورانه‌اش مورد تمجید عمومی قرار گرفته است.
در توکیو به دنیا آمد و در دانشگاه ریکیو[۱] جامعه‌شناسی و علوم سیاسی خواند. پس از آن به آمریکا رفت و در کالج طراحی پاسادنا[۲] در رشته‌ی هنرهای زیبا مدرک گرفت. بعد از آن در نیویورک ساکن شد و با خرید و فروش اشیاء عتیقه‌ی ژاپنی به گذران زندگی روزمره پرداخت.
اولین مجموعه‌ی این عکاس، دایوراماها[۳] (یا ژرفانماها) نام داشت. مجموعه‌ای که تمام عکس‌های آن در موزه‌ی آمریکایی تاریخ طبیعی گرفته شده است. دایوراماها ماکت‌هایی سه بعدی از مناظر طبیعی و حیوانات هستند که به منظور آموزش و آشنایی مردم با حیات وحش در موزه‌های علوم طبیعی نگهداری می‌شوند. عکس‌های سیاه و سفید سوگیموتو از این ماکت‌های مصنوعی، به آن‌ها جلوه‌ای طبیعی و در عین حال مرموز بخشیده، انگار که این حیوانات کمیاب و دیدنی در لحظه منجمد شده‌اند و در زمان ایستاده‌اند.
در مجموعه‌ی پرتره‌ها[۴]، سوگیموتو دست به تجربه‌ای مشابه می‌زند اما این بار به جای ماکت حیوانات، به سراغ مجسمه‌های ساخته شده از افراد مشهور نظیر هنری هشتم و خانواده‌اش می‌رود. نورپردازی خاص وی در این عکس‌ها، به بیننده چنین القا می‌کند که عکاس از یک انسان واقعی عکاسی کرده است و نه از یک مجسمه‌ی تازه ساخته شده.
در مجموعه‌ی تئاترها[۵]، با این پرسش که چگونه می‌توان تمام یک فیلم سینمایی را در یک فریم عکس خلاصه کرد، به تجربه‌ای جدید دست زد. سوگیموتو در این مجموعه به سراغ سالن‌های مختلف سینما رفت و با شروع هر فیلم، شاتر عکس را در حالت کاملاً باز قرار داد و پس از اتمام فیلم، آن را بست. نتیجه در هر مورد، صفحه‌ای روشن بود در زمینه‌ی سینما با صندلی‌های خالی آن.
در مجموعه‌ای دیگر با عنوان جو[۶]، به عکاسی از مجسمه‌ای با همین نام اثر ریچارد سرا پرداخت. بازی سوگیموتو با نور و فرم در این مجموعه، عکس‌های وی را به حالتی انتزاعی نزدیک می‌کند.
علی‌رغم نداشتن مدرک رسمی در زمینه‌ی معماری، سوگیموتو در این زمینه نیز در مقام یک معمار برجسته تثبیت شده است. کار وی در این زمینه با طراحی داخلی برای بعضی رستوران‌ها و بارها در توکیو آغاز شد و با طراحی یک معبد شینتو برای مرکز هنرهای معاصر نائوشیما[۷] به اوج رسید.
آثار وی در مجموعه‌های معتبری مانند گالری تیت[۸]، موزه‌ی متروپولیتن[۹] و موزه‌ی هنرهای معاصر توکیو[۱۰] نگه‌دار می‌شوند.
