ابوالفرج رونی

ابوالفرج رونی
درگذشت	پس از ۴۹۲ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
گروه مقاله	ادبیات فارسی

ابوالفَرَج رونی ( ـ پس از ۴۹۲ق)

(ابوالفرج ابن مسعود رونی، معروف به بُلفرج) شاعر ایرانی. برخی نیاکانش را از روستای رونه در نزدیکی نیشابور و برخی او را از «رون»، قصبه‌ای از لاهور، دانسته‌اند. اما زادگاه و محل شکوفایی او لاهور بوده و، به‌همین سبب، به لاهوری نیز آوازه یافته است. ستایشگر ابراهیم غزنوی و پسرش مسعود غزنوی سوم بود. با مسعود سعد سلمان دوستی و مشاعره داشت. از نخستین شاعرانی است که قصایدش را با تغزّل آغاز نمی‌کند و از همان مقطع قصیده به مدح می‌پردازد. واژه‌های عربی، اصطلاحات علمی، تشبیهات و استعارات بدیع، اوزان و ردیف‌های دشوار در اشعارش فراوان است. در میان شاعران هم‌روزگار و پس از خود به استادی آوازه داشت. انوری از شیوۀ شاعری او پیروی می‌کرد. دیوانش یک‌بار در حاشیۀ دیوان عنصری در هند (۱۳۲۰ق) و دوبار در ایران به چاپ رسیده است (۱۳۴۰ و ۱۳۴۷ش).