ابوسلیمان سجستانی، محمد (ح ۳۰۷ـ پس از ۳۷۷ق)

ابوسلیمان سجستانی
زادروز	ح ۳۰۷ق
درگذشت	پس از ۳۷۷ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	فیلسوف
آثار	رساله فی اقتصاص طرق‌الفضائل؛ رسالة فی‌السیاسة؛ مقالة فی أن‌الاجرام العلویة طبیعتها خامسة؛ رسالة فی المحرک‌الاول؛ صوان الحکمة
گروه مقاله	فلسفه، منطق و کلام

اَبوسُلِیمان سِجِستانی، محمد (ح ۳۰۷ـ پس از ۳۷۷ق)

فیلسوف ایرانی. به روایت قفطی شاگرد متی بن یونس و به روایت ابن ابی اصیبعه شاگرد یحیی بن عدی بود. به خاطر بیماری برص و یک چشم بودن در مجالس حاضر نمی‌شده، با این‌حال منزل وی محل رفت‌و‌آمد دانشمندان و فرهیختگان بوده و کتاب الامتاع‌والمؤانسة ابوحیان توحیدی، شاگرد سجستانی، حاصل همین مجالس است. توحیدی در این کتاب، که منبع مهم آرای ابوسلیمان است، او را متفکری عقل‌گرا دانسته که به سرچشمۀ وحی اعتقاد وافری داشته و از تعلیمات عارف‌مشربان در شناسایی خداوند تبعیت می‌کرده است. از آثارش: رساله فی اقتصاص طرق‌الفضائل؛ رسالة فی‌السیاسة؛ مقالة فی أن‌الاجرام العلویة طبیعتها خامسة؛ رسالة فی المحرک‌الاول؛ صوان الحکمة در شرح زندگانی و عقاید فیلسوفان یونان که از مهم‌ترین منابع عقاید‌نگاری در اسلام است.