ابیانه ای

اَبْیانه‌ای
از گویش‌های مرکزی ایران در گروه شمال شرقی رایج در ابیانه. ابیانه‌ای با گویش‌های قهرودی، جوشقانی، فریزندی، یرندی، میمه‌ای، سویی، کشه‌ای، تاری و نطنزی گروه گستردۀ گویش‌هایی را تشکیل می‌دهند که در فاصلۀ بین کاشان و نطنز رواج دارند. از ویژگی‌های این گویش: در همۀ مقوله‌های واژگانی بین جنس مؤنث و مذکر تمایز وجود دارد. علامت نکرۀ e برای مذکر و علامت ya برای مؤنث و همین‌ طور مصوت a پایانی، که به نشانۀ مؤنث می‌آید، جنس دستوری را در ابیانه‌ای مشخص می‌کند، شمار جمع با a تعیین می‌شود و پسوند نکره‌ساز e است، مانند: yaru-e (روزی).