کالم، پادریک (۱۸۸۱ـ۱۹۷۲)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۱۷ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پادریک کالم
Padraic Colum
زادروز لانگفورد ۱۸۸۱م
درگذشت ۱۹۷۲م
ملیت ایرلندی
تحصیلات و محل تحصیل کالج دانشگاهی دوبلین
شغل و تخصص اصلی نمایش‌نامه‌نویس
شغل و تخصص های دیگر شاعر
آثار

دفتر شعر : سرزمین وحشی (۱۹۰۷)، داستان لاوری ماین (۱۹۳۷)، و مدار شاعران (۱۹۶۰)

نمایش‌نامه: اسب ویولن‌زن
گروه مقاله تیاتر
پادریک کالم
پادریک کالم

کالم، پادریک (۱۸۸۱ـ۱۹۷۲)(Colum, Padraic)

نمایش‌نامه‌نویس و شاعر ایرلندی. در لانگفورد[۱] زاده شد. در کالج دانشگاهی دوبلین تحصیل کرد و در ۱۹۱۴ به امریکا رفت و بیشتر عمرش را در کنتیکت[۲] گذراند. از پایه‌گذاران تئاتر اَبی[۳] در دوبلین بود و نمایش‌نامه‌هایش با نام سرزمین[۴] (۱۹۰۵) و تامس ماسکری[۵] (۱۹۱۰) در آن‌جا به‌اجرا درآمد. مجموعۀ اشعار[۶] (۱۹۵۳) او نیز مبیّن استعدادش در بیان شعر غنایی[۷] است. دفترهای دیگر شعر کالم عبارت‌اند از سرزمین وحشی[۸] (۱۹۰۷)، داستان لاوری ماین[۹] (۱۹۳۷)، و مدار شاعران[۱۰] (۱۹۶۰). نمایش‌نامۀ اسب ویولن‌زن[۱۱] او در ۱۹۷۰ به‌اجرا درآمد. کتاب‌های بسیاری نیز برای کودکان نوشت و جُنگ‌های شعر و فرهنگ عامیانۀ ایرلند را ویرایش و چاپ کرد. هنگامی‌که نخستین‌بار به دوبلین رفت به گروه نویسندگان «رنسانس ایرلند[۱۲]» پیوست، ازجمله دبلیو بی ییتس[۱۳]، جی ام سینگ[۱۴]، و لیدی گرگوری[۱۵]. نمایش‌نامه‌های کالم رگه‌هایی از واقع‌گرایی را در آثار نمایشی تئاتر ابی وارد کرد، در حالی‌که شعر او عینی و غنایی بود. با همکاری جیمز استیونز[۱۶] و تامس مک‌دانا مجلۀ نقد و بررسی ایرلند[۱۷] را پایه‌گذاری و از ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۳ آن را منتشر کرد. در ۱۹۱۴ به امریکا سفر کرد و سرانجام مقیم کنتیکت شد، اما در اواخر عمر به دوبلین بازگشت. با همکاری همسرش، ماری، دفتری از خاطرات ادبی جیمز جویس[۱۸] را در ۱۹۵۸ نوشت.

 


  1. Longford
  2. Connecticut
  3. Abbey Theatre
  4. The Land
  5. Thomas Muskerry
  6. Collected Poems
  7. lyrical
  8. Wild Earth
  9. The Story of Lowry Maen
  10. Poets Circuit
  11. The Fiddler’s Horse
  12. Irish Renaissance
  13. W B Yeats
  14. J M Synge
  15. Lady Gregory
  16. James Stephens
  17. Irish Review
  18. James Joyce