سید مصطفی عدل

سید مصطفی عدل (تبریز 1261 - تهران 1329ش)

(ملقب به منصورالسلطنه) حقوقدان و سیاستمدار ایرانی، فرزند حاج میرزا ابراهیم خلیل ملقب به رکن العداله. پدرش از بزرگان و افراد سرشناس تبریز و شغلش قضاوت بود و مدتی ریاست دیوان خانۀ خراسان را نیز بر عهده داشت. سید مصطفی از نخستین اساتید مدرسۀ عالی حقوق در ایران بود که در ایجاد دادگستری نوین در دوران رضا شاه نقشی مهم ایفا کرد. در دورۀ پهلوی اول، دو بار وزیر فرهنگ و دو بار وزیر دادگستری (عدلیه) شد.

سید مصطفی تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش به انجام رساند. او برای گذراندن دورۀ متوسطه، در 16 سالگی عازم مصر شد. سپس، در رشتۀ حقوق در دانشگاه پاریس ثبت نام کرد و موفق به اخذ لیسانس شد. او در 1282 به ایران بازگشت و به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. اولین مأموریتش، نایب دومی سفارت ایران در مصر بود.