راه بی سرانجام (کتاب)
(یا: کوره‌راه‌ها/ به آلمانی: Holzwege) کتابی از مارتین هایدگر، به آلمانی. کتاب که مشتمل بر 6 متن بلند است، نخستین بار در سال 1950م به صورت یک مجموعه انتشار یافت و برگردان فارسی آن نیز در سال 1378ش (به قلم منوچهر اسدی) تحت عنوان راه‌های جنگلی، توسط نشر «درج» در تهران منتشر شده است. ترجمۀ مذکور شامل این فصل‌هاست: «سرچشمه اثر هنری»، «تصویر عالم عصر جدید»، «مفهوم تجربه از نظرگاه هگل»، «کلام نیچه :خدا مرده است»، «به چه کار می‌آیند شاعران...؟» و «کلام آناکسیمندر».
توصیف کتاب
کتاب مجموعه‌ای از 6 متن است به نام‌های منشأ اثر هنری (نوشته شده در حدود 1935- 1936)، عصر «جهان‌بینی‌ها» (یا: عصر تصویر جهان/ 1938)، هگل و مفهوم تجربۀ او (1942- 1943)، سخن نیچه: «خدا مرده است» (1943)، چرا شاعران (1946) و گفتار آناکسیماندروس (1946). از این 6 متن، متن نخست در سال 1961 توسط هایدگر بازبینی و تکمیل شده است. این 6 متن اگرچه در نگاه اول، پراکنده به نظر می‌رسند، اما جمله پیرامون یک موضوع واحد می‌چرخند: فلسفه، یعنی فلسفۀ مابعدالطبیعه، و تاریخ آن. در واقع، در نظر هایدگر بیهوده است که بخواهیم دربارۀ مسأله‌ای از «مسائل کنونی» موضع‌گیری کنیم، بی‌آن‌که قبلاً دربارۀ تلویحی که هر «امر کنونی»ای در بر دارد تفحص کنیم. زیرا این تلویح دقیقاً تاریخ مابعدالطبیعۀ غربی در تمامیت آن است. به این معنی، ترتیب این متون خود گویاست: از متهورانه‌ترین متن، یعنی متن اول که می‌کوشد تا از تفکر مابعدالطبیعی خلاص شود، به استوارترین متن (یعنی آخرین متن) می‌رسیم که به آخرین سرچشمه‌های اندیشه بازمی‌گردد؛ با طی طریقی دوگانه که ثمرۀ آن مساحی قلمرو تاریخ مابعدالطبیعه، چه در گستره و چه ژرفای آن است.