اشعیا
اِشَعْیا
در قرن ۸پ‌م می‌زیست. در عهد عتیق[۱]، از پیامبران بزرگ عبرانی. «صحیفۀ اشعیای نبی[۲]» در عهد عتیق را همیشه به قلم او می‌دانستند، ولی اکنون گمان می‌رود که بخش‌هایی عمده از آن را دست‌کم دو نویسندۀ دیگر نوشته باشند. اشعیا در سلطنت آحاز[۳] (حک ح ۷۳۵ـ ح ۷۱۵پ‌م)، دوازدهمین شاه مملکت یهودا، به نبوت پرداخت.