اشنیتکه، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م)
اِشْنیتْکِه، آلفرِد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م)(Schnittke, Alfred)
| آلفرد اشنیتکه Alfred Schnittke | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۴م |
| درگذشت | ۱۹۹۸م |
| ملیت | روسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کنسرواتوار مسکو |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار | اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست و جِزوآلدو |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ...پیانیسّیمو...[۱] (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ناگازاکی[۲] (۱۹۵۸)، سینفونیا[۳] (۱۹۷۲)، و ترانۀ عاشقانه[۴] (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین[۵] و کنسرواتوار مسکو[۶] تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه‌ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می‌کند. اصطلاح «پلی‌استیلیسم» (چند سبک‌گرایی) را برای توصیف موسیقی‌ای به‌کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست[۷] و جِزوآلدو[۸] نخستین‌بار در ۱۹۹۵ به‌ترتیب در هامبورگ و وین برروی صحنه رفتند.