علی فلسفی
علی فلسفی (تهران 1299- 1384ش)
از علمای برجستۀ حوزه‌های علمیۀ نجف و مشهد، و از مخالفان نظام شاهنشاهی. او چهارمین فرزند شیخ محمد رضا تنکابنی و برادر محمدتقی فلسفی، و از شاخص‌ترین اساتید دروس خارج فقه بود.
آموزش‌های حوزوی اولیه را نزد پدرش گذراند. 6 سال نزد میرزا حبیب الله رشتی تلمذ کرد. درس خارج فقه را پیش سید محمد کاظم طباطبایی یزدی فرا گرفت. در 25 سالگی (1324ش) برای ادامه تحصیل به نجف رفت و به فراگیری دروس حوزوی پرداخت.
حدود 15 سال، از برجسته‌ترین شاگردان مکتب سید ابوالقاسم خویی بود و در 1340ش، از وی اجازۀ اجتهاد گرفت.
در 1340ش و بعد از اتمام تحصیلات، پس از 16 سال به تهران بازگشت و تا 1349ش در مسجد لرزاده به اقامه نماز جماعت و تدریس خارج فقه و اصول پرداخت.
در 1349ش و بنا به درخواست آیت الله میلانی، برای تدریس خارج فقه و اصول به مشهد عزیمت کرد و بیش از 30 سال آن‌جا به تدریس مشغول بود. پس از فوت ایشان در 1354ش، تدریس خارج فقه و اصول را ادامه داد.
در 1358ش از سوی مردم مشهد برای تدوین قانون اساسی به مجلس خبرگان راه پیدا کرد.
در 19 بهمن 1384ش، در 85 سالگی درگذشت و در حرم مطهر امام رضا (ع)، کنار حضرت آیت الله مروارید، به خاک سپرده شد.